Woord

Contacteer mij via LinkedIn als u het volledige document wil bekomen.

Mijn lichaam is mijn schuld

Als jullie met elkaar praten
in een kring,
rond de tafel
mag ik dan zwijgen

Mag ik me
ongemerkt van de muren
huilen,
in de zetel glippen, me
aan jullie opdrogen
niet zichtbaar
bij jullie zijn

Wil je me
tolereren

Ga je me niet scheuren
als ik durf
stilletjes
bij jou en jou
te zijn.

Je hóeft niet
naar me
te luisteren, je hoeft niet
te merken dat ik
er ben,
ik ben er niet echt
maar dat
vind je ok.

Jij vindt me ok.

Om het contrast met vroeger
daar kan ik eindeloos om huilen

Maar vandaag,
hou jij van mij
Dat
maakt
dat
ik bij jou
meer
bij mij kan zijn.

En ik wil
bij je zijn
voel ik in mezelf
voor elke jij
die een ander
sowieso is. Het is raar om mezelf gewaar te worden, om te ervaren dat mijn huid bij me is.

Ik beweeg in mijn eigen lichaam. Als ik bij jou ben.

Stilaan kan ik gaan behuizen wat me tot nog toe alleen maar bezielde.
Daarmee eindigt mijn lichaam waar het stopt en het mooiste van alles: daar begin jij. Elke jij.
Zo, op die manier, ben ik veel minder eenzaam dan wanneer iedereen ik zou zijn.

Straks gaan we naar een feestje. Het is zoals met eten, ik vind het vreselijk maar
ik weet dat het moet. Ik ben bang van één ander, wat moet ik dan bij twee
anderen of nog meer. Dat lukt me niet, dan kras ik mezelf met veel geweld weg.
Het is ondraaglijk om met een lichaam te moeten rondlopen, te grabbel aan de
ogen van iedereen. Schaamte maakt dat ik het voor me uitschuif of achterna laat
lopen of ver naast mij, als ik met mijn lichaam maar niets te maken heb.

Onoverkomelijke schaamte tussen mijn lichaam en mij.
Leeg schaamtehuis
lege bunker vol wangenrood
gevangen in dood.
Kon ik maar mijn lichaam voorop sturen en de schaamte ver weg van mij. Kon ik
maar zeggen, die daar, dat ben ik niet. Die ken ik niet.
Ik ben gedoemd aan mijn lijf en alle schaamte die het me aandoet door te zijn.

Ik geloofde dat mijn lichaam mijn schuld was.
mijn lichaam is mijn schuld.